Lasery na ciele stałym występują w postaci laserów światłowodowych lub dyskowych o mocy podobnej do laserów na dwutlenku węgla. Nazwę lasera światłowodowego określa ośrodek aktywny lasera, w tym przypadku jest to szkliste lub krystaliczne ciało stałe w postaci włókien lub krążków.
W laserze dwutlenku węgla wiązka lasera prowadzona jest ścieżką wiązki przez urządzenia optyczne, natomiast wiązka lasera światłowodowego generowana jest w aktywnym włóknie i prowadzona poprzez światłowód transmisyjny do głowicy tnącej maszyny. Jedną z kluczowych różnic, poza samym ośrodkiem laserowym, jest jego długość fali.
Długość fali lasera światłowodowego wynosi około 1 µm, podczas gdy długość fali lasera na dwutlenku węgla wynosi 10 µm. Lasery światłowodowe mają krótsze długości fal i wyższe współczynniki absorpcji podczas cięcia stali, stali nierdzewnej i aluminium. Wyższy stopień absorpcji oznacza, że w obrabianym materiale wytwarza się mniej ciepła, co z pewnością jest pozytywną cechą.
Technologia CO2 to idealny wybór dla wszechstronnych graczy, którzy przetwarzają różne materiały i grube blachy. Z drugiej strony systemy cięcia laserem światłowodowym mogą przetwarzać blachy o różnej grubości, od cienkich do grubych, w tym materiały takie jak stal, stal nierdzewna i aluminium, aż po metale nieżelazne (miedź i mosiądz).
Zaletą lasera CO2 jest jakość cięcia grubej stali (stal niskowęglowa). Z drugiej strony lasery światłowodowe charakteryzują się dużymi prędkościami cięcia i niskimi kosztami eksploatacji na godzinę. Laser światłowodowy wymaga znacznie mniej energii niż laser na dwutlenek węgla, a jego wydajność elektryczna jest aż 5-krotnie większa. Co ważniejsze, droga wiązki laserów światłowodowych jest prostsza. Kolejną ważną zaletą jest to, że zajmuje bardziej zwarty obszar.